امروز: پنجشنبه 9 فروردین 1403
دسته بندی محصولات
بخش همکاران
لینک دوستان
بلوک کد اختصاصی

بتن و خواص آن

بتن و خواص آن دسته: عمران
بازدید: 1 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 73 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 33

بتن عمدتاً از 2 قسمت تشكیل شده است 1مصالح سنگی حدود 7560 درصد حجم بتن از مصالح سنگی تشكیل می‌شود 2خمیر سیمان حدود 4025 درصد حجم بتن با خمیر سیمان پر می‌شود از 4025 درصد خمیر سیمان، 7 الی 15 درصد سیان و 14 الی 21 درصد آب است میزان آب در خمیر سیمان

قیمت فایل فقط 24,700 تومان

خرید

بتن و خواص آن

بتن عمدتاً از 2 قسمت تشكیل شده است:

  1. 1.مصالح سنگی: حدود 75-60 درصد حجم بتن از مصالح سنگی تشكیل می‌شود.
  2. 2.خمیر سیمان: حدود 40-25 درصد حجم بتن با خمیر سیمان پر می‌شود.

از 40-25 درصد خمیر سیمان، 7 الی 15 درصد سیان و 14 الی 21 درصد آب است.

میزان آب در خمیر سیمان

میزان آب در بتن معمولاً با نسبت وزنی آب به سیمان (W/C) نشان داده می‌شود كه W معرف وزن آب و C معرف وزن سیمان است. به صورت یك اصل باید حتی‌المقدور نسبت W/C كم انتخاب شود.

قسمتی از آبی كه در ساخت بتن مصرف می‌شود (حدود 25 درصد وزنی سیمان)، جذب ذرات سیمان شده و در واكنش‌های شیمیایی (هیدراسیون) بكار گرفته می‌شود، اما عملاً ساخت بتنی با W/C=0.25 امكان‌پذیر نیست، زیرا چنین بتنی به اندازه‌‌ای سفت است كه كار كردن با آن میسر نیست، به همین جهت باید W/C را تا آنجا افزایش داد كه به سهولت بتوان با بتن كار كرد، لذا W/C را تا 4/0 الی 6/0 افزایش می‌دهند، اما در همین محدود باز هم هرچه W/C را كمتر درنظر بگیرند، بهتر خواهد بود، زیرا مازاد آب كه در واكنش شیمیایی شركت نمی‌كند، جا اشغال كرده و نهایتاً یا در بتن محبوس می‌شود و یا تبخیر شده و فضای خالی ایجاد می‌كند، ‌یعنی در هر حال از حجم مفید بتن می‌كاهد.

محاسن استفاده از نسبت آب به سیمان كمتر

1. افزایش مقاومت فشاری و كششی بتن؛

2. افزایش خاصیت آب‌بندی در بتن (زیرا هرچه آب كمتری مصرف شده باشد، فضای خالی كمتری در بتن ایجاد شده و در نتیجه روزنه‌های كمتری برای عبور آب وجود خواهد داشت)؛

3. كاهش جذب آب (به دلیل محدود شدن فضاهای خالی)؛

4. پیوستگی بهتر بین لایه‌های متوالی در بتن‌ریزی؛

5. افزایش چسبندگی بین میلگرد و بتن (چون سطح تماس میلگرد و بتن بیشتر خواهد بود)؛

6. افزایش مقاومت در مقابل شرایط جوی نامساعد (تر و خشك شدن‌های متوالی و سرد و گرم شدن‌های متوالی)؛

7. كاهش میزان افت؛

8. كاهش میزان خزش؛

9. كاهش امكان آب انداختن بتن؛

  1. 10. كاهش امكان جدا شدن دانه‌ها.

مزیت استفاده از نسبت آب به سیمان بیشتر

W/C زیاد فقط یك حسن دارد و آن روانی و كارایی بیشتر است. جای بسی تاسف است كه اكثراً 10 مزیت قبلی (ناشی از W/C كمتر) فدای این یك حسن (كارایی بالاتر) شده و از W/C بیشتر استفاده می‌شود، یعنی فقط به لحاظ آنكه در كارگاه كار كردن با بتن راحت‌تر باشد، آب بتن را زیاد كرده و بدین ترتیب نارسایی‌های عدیده‌ای را برای بتن سخت شده آتی فراهم می‌كنند.

توجه شود كه در هر حال، كار كردن با بتنی با W/C كمتر از 4/0 امكان‌پذیر نیست.

بعضی از مسائلی كه ممكن است در بتن تازه بوجود آید

1. آب انداختن بتن:

آب انداختن بتن از نظر یك پدیده ظاهری، اینگونه تجلی می‌كند كه پس از بتن‌ریزی و پرداخت سطحی بتن، یك لایه نازك آب آغشته به سیمان روی سطح بتن ظاهر می‌شود.

این آب از قسمت‌های زیرین بتن به دلیل خاصیت مویینگی به قسمت‌های سطحی آب بالا آمده و در مسیر خود احتمالاً مقداری سیمان را نیز با خود شسته و همراه می‌كند. لذا در قسمت‌های بالایی بتن، مقدار آب موجود از آبی كه در طراحی درنظر گرفته شده، بیشار خواهد شد و به عكس، در قسمت‌های پایینی بتن مقدار آب كمتر خواهد گردید.

مشخصات نامطلوب‌ بتن آب انداخته به شرح زیر است:

الف) پس از سخت شدن نامرغوب بوده و به مقاومت مطلوب و موردنظر نخواهد رسید.

ب) لایه رویی بتن آب انداخته، پس از سفت شدن (سخت شدن) به مرور زمان و با استفاده‌های ترافیكمی از آن پودر شده و به صورت گرد و خاك درمی‌آید و به این جهت سطح رویی ناصاف شده و پدیده «پودرشدگی» اتفاق می‌افتد. چنین بتنی اولاً بدن‌نما شده و ثانیاً نقطه ضعفی برای شرایط یخ‌زدگی و هوازدگی خواهد بود. آب انداختن پدیده بسیار نامطلوبی است و باید حتی‌المقدور از ایجاد آن جلوگیری كرد، متاسفانه بعضی از استادكاران سعی می‌كنند با زیاد ماله شدن بر روی سطح بتن، یك قشر آب در سطح ایجاد كنند، غافل از اینكه این عمل، ضعف‌های اساسی برای بتن ایجاد می‌كند.

مهمترین دلیل در آب انداختن بتن، اسلامپ بیش از حد است. بنابراین كارایی و اسلامپ كم در كنار مزایایی دیگر، احتمال آب انداختن را نیز كاهش می‌دهد. دلایل دیگری از جمله ویبره بیش از حد و نیز نامناسب بودن دانه‌بندی، احتمال آب انداختن بتن را افزایش می‌دهند.

2. جدا شدن دانه‌ها

جدا شدن دانه‌ها از پدیده‌هایی است كه در بتن تازه ایجاد می‌گردد. به این ترتیب كه دانه‌های درشد مخلوط نشست كرده و به سمت پایین حركت می‌كنند و دانه‌های ریزتر به سمت بالا منتقل می‌شوند، بنابراین بتن حالت یكنواختی خود را از دست داده و توزیع دانه‌بندی به هم می‌خورد.

جدا شدن دانه‌ها در بتن تازه یك پدیده نامطلوی محسوب می‌شود و ناظرین و مهندسین كارگاه همواره باید سعی كنند تا از عواملی كه ممكن است منجر به بروز این حالت شود، جلوگیری نمایند. بتنی كه دانه‌های آن جدا شده، از نظر مقاومت فشاری و خمشی ضعیف شده و به حد مطلوب نخواهد رسید.

مهمترین دلیل جدا شدن دانه‌ها در بتن تازه، اسلامپ بالا و بیش از حد است.

دلایل دیگری از قبیل ویبره بیش از حد، جابجا كردن بتن در قالب بوسیله بیل یا ویبراتور، ریختن بتن از ارتفاع نیز ممكن است به جدا شدن دانه‌ها منجر شود. انبار كردن نامناسب دانه‌ها ممكن است به جدا شدن دانه‌ها قبل از ساخت بتن و احتمالاً عدم وجود دانه‌بندی یكنواخت و صحیح در بتن ساخته شده منجر شود. به همین جهت لازم است انبار كردن دانه‌های شن و ماسه در كارگاه به صورت مجزا و در دپوهای جداگانه صورت گیرد. از طرفی بهتر است برای ماسه یك دپوی (0-5mm) و برای شن دپوهای (5-10mm) یا نخودی و (10-20mm) یا بادامی تنظیم شود و در صورت استفاده از دانه‌های درشت‌تر می‌توان از یك دپوی (20-40mm) نیز استفاده كرد. به این ترتیب می‌توان در هنگام ساخت بتن مصالح دانه‌ای از هر دپو به میزان محاسبه شده جدا كرده و اختلاط را انجام داد.

تراكم بتن تازه

تراكن بتن، یعنی به حركت درآوردن ذرات بتن، كم كردن اصطكاك بین آنها و خارج كردن حباب‌های هوا از بتن.

مكانیزمی كه برای تراكم بتن بكار می‌رود، ارتعاش است. هدف از متراكم كردن بتن و خارج كردن حباب‌های هوا، آن است كه بتن توپرتری به دست آید تا در نتیجه آن بتن از مقاومت بهتری برخوردار شده و در مقابل عوامل مخرب محیطی از خود دوام بهتری نشان دهد.

از طرفی با افزایش سطح تماس بین بتن و میلگرد، چسبندگی بهتری بین آنها فراهم كرده و نیز سبب می‌شود كه پس از باز كردن قالب‌ها، سطح ظاهری صاف و بدون خلل و فرج برای بتن حاصل شود. قدیمی‌ترین روش برای ویبره، ضربه زدن به بتن (به قالب)  است. طبیعی است كه این نحو ویبره برای كارهای كوچك و كم‌اهمیت می‌تواند تا حدودی مناسب باشد.

انواع ویبره

1. ویبره دستی:

ساده‌ترین نوع ویبره، ویبره دستی است كه ممكن است به صورت میله‌ای یا شیلنگی باشد. ویبره میله‌ای یك وسیله لرزاننده كوچك است كه آن را به وسیله دست هدایت كرده و یا فرو بردن به صورت قائم در قسمت‌های مختلف بتن را مرتعش كرده و حباب‌های هوا را خارج می‌كنند. توصیه می‌شود در این روش، میله لرزان را به فاصله هر 5/0 الی یك متر در بتن  فرو برده و هر بار بین 5 تا 30 ثانیه در بتن نگه دارند (بسته به میزان تراكم مورد نظر و همچنین اسلامپ بتن).

2. ویبره لرزاننده قالب:

قیمت فایل فقط 24,700 تومان

خرید

برچسب ها : بتن و خواص آن , مراقبت از بتن , به عمل آوری بتن , خشك شدن بتن , مقاومت بتن , مسایل اجرایی در هنگام بتن ریزی , بیوگرافی منطقه فیض آباد

نظرات کاربران در مورد این کالا
تا کنون هیچ نظری درباره این کالا ثبت نگردیده است.
ارسال نظر